Orpg|| Lauren & Tessa

Deze orpg gaat over twee meiden die magische krachten gaan ontwikkelen, zelf weten ze nog niet dat ze dit hebben en ze zullen er in de loop van het verhaal achter komen. Intussen zitten ze op een van de beste talentscholen die gelegen is aan de drukke kust van California. De twee meiden konden elkaar nog niet, ze worden samen in een villa gezet met twee jongens. (per ongeluk is het vorige topic verwijdert dus helaas mist er een deel van het verhaal)

Lauren :

Naam: Austin Miller
Leeftijd: Negentien - 12 september 1995 te Londen, Engeland
Nationaliteit: Engels
Talenten: Zang en hiphop
Uiterlijk: Austin is een blanke jongen met een paar prachtige groene ogen. Hij heeft korte, bruine haren waar hij meestal iets van gel in doet. Zijn figuur is niet mis, integendeel. Vele meisjes vallen voor zijn gespierd figuur.


Innerlijk: Austin is een vrolijke jongen en staat over het algemeen positief in het leven. Een glimlach weet hij bij anderen meestal wel op hun gezichten te toveren. Hij houdt van gezelligheid en is een sociale jongen.
Hij is liefhebbend en bezorgd naar de mensen toe die hij dichtbij hem staan. Hij kan aardig door het lint gaan als je hem iets flikt of iemand anders waar hij om geeft. Dan komt de woeste wolf pas echt in hem los. Austin is beleefd, aangezien hij daar wel veel met zijn opvoeding mee heeft gekregen, maar soms komt er een scheldwoord uit zijn mond gefloept.
Hij heeft nog niet zoveel meisjes gehad. Op dit moment denkt hij niet aan een relatie, alhoewel hij er soms wel naar verlangd. Maar hij weet al dat het binnen de kortste keren toch wel weer fout gaat. Dat is gebleken toen hij in een relatie zat met Sasha Pieterse. Daar had hij een paar maanden een depri van overgehouden, maar daar is hij ondertussen al volledig over.
Hij wilt gewoon plezier hebben en lol maken. Je kan hem als geen ander goed vertrouwen. Hij houdt het voor zichzelf als je dat liever wilt. Soms ziet hij dingen door een iets te rozige bril, hij maakt er vaak een feestje van. Niet feesten is niet geleefd, is zijn motto.
Geschiedenis: Na de dood van zijn moeder, heeft zijn vader Felix het erg moeilijk gehad. Hij kreeg hulp van vrienden, want in zijn eentje redde hij het niet. Daarnaast had hij ook nog een zoon die hij moest opvoedde. Deels nam een huishoudster dit over van hem. Felix is na drie jaar eindelijk uit zijn deprimerende periode en probeert langzaam alles weer op te bouwen.
Aangezien zijn vader lang geen aandacht aan Austin heeft besteed, besluit zijn vader het contact met zijn zoon op te nemen. Echter loopt dit niet helemaal soepel, Austin is al zeventien jaar en heeft zijn eigen willetje ontwikkelt. Zijn vader houdt een goed gesprek met hem, maar dit heeft ook geen invloed op hem. Foto’s van hem op feesten verschijnen op internet en ten einde raad besluit hij Austin naar Australië te sturen, naar de Familie van Rose.
Austin ontmoet het nichtje van zijn moeder, genaamd Sasha Pieterse. Ze maken al snel een praatje en het klikt erg goed tussen hen twee. Het loopt uit op een relatie, die ze echter wel geheim houden. Aangezien ze eigenlijk familie zijn, is het een schande om een relatie aan te gaan. Austin wilt liever wel dat ze weten hoeveel hij van haar houdt, maar Sasha smeekt hem om te zwijgen. Echter kan Austin hier niet mee leven en keert hij terug naar Engeland. Hij laat enkel alleen een briefje achter voor Sasha.
Als Austin terug komt, is hij erg verandert. Zwijgzamer en rustiger. Na een paar maanden lijkt hij helemaal weer de oude. De vrolijke, spontane jongen die je rond ziet lopen met een brede glimlach op zijn gezicht. Hij is over zijn verdriet heen.
Thuissituatie: Austin woont nog steeds bij zijn vader thuis.
Extra: In zijn vrije tijd gaat Austin vaak naar een skatepark om te skateboarden. Daarnaast kan hij redelijk goed gitaar spelen.


Naam: Alice April Anderson
Leeftijd: Achttien – 2 april 1996 te Milaan, Italië
Nationaliteit: Italiaans
Talenten: Ballet/jazz/modern en piano
Uiterlijk: Alice is gezegend met lange blonde haren waar een golf in zit, mooie blauwe ogen die voor haar spreken, mooie volle lippen en een mooi, smal gezichtje. Haar uiterlijk geeft al weg dat ze uit een warm land komt, vooral door haar zijdezachte, licht gekleurde huid. Om haar uiterlijk zit Alice nooit heel veel in, ze weet dat ze er niet heel verkeerd uitziet, maar arrogant is ze niet. Haar ogen spreken voor haar, zonder dat ze haar lippen hoeft te bewegen, weten mensen meestal al wat ze wilt gaan zeggen of juist niet wilt zeggen. Wederom zijn haar ogen ook haar lokmiddel voor de jongens. Met haar smalle figuur en lengte van 1.66, is ze niet een heel klein meisje. Ze is blij met haar lengte en draagt af en toe pumps. Als ze lacht, komen er kuiltjes in haar wangen en sprankelen haar ogen.


Innerlijk: Nieuwsgierigheid is een van de dingen die tot Alice behoort. Alice is een nieuwsgierig aagje en wil alles van iedereen te weten komen. Vanaf haar jonge jaren was ze al nieuwsgierig naar de nieuwe dingen in de wereld, naar de nieuwe mensen en naar de informatie die over de straten gingen. Haar oogjes en oren stonden toen dus ook al open, en dat is nu nog steeds zo. Ze is en blijft een nieuwsgierig aagje, maar over haar eigen leven is het mysterieus. Alice wil alles weten van de andere, maar zelf is ze nogal gesloten. Vragen over haar leven wijst ze wederom dan ook af en praat er over heen. Het blijft voor veel mensen een raadsel wie Alice werkelijk is, ze blijft een geheimzinnig wezen voor de rest.

Hoewel Alice een geheim op wandelende pootjes is, is ze heel sociaal en vrolijk. Ze is altijd druk, gezellig en aanwezig – je zult haar zelden op de achtergrond zien staan. Alice hoeft vaak maar te glimlachen en ze heeft al wat ze wilt, maar ze heeft ook een uithoudingsvermogen en werkt hard voor wat ze wilt, maar altijd met een glimlach op. Een verdrietige uitdrukking zal je niet gauw bij haar ontdekken. Enkele redenen daarvan is dat Alice een masker draagt, wederom om niet te tonen wie ze echt is, wie de echte Alice April Anderson is. Doordat ze niet veel over haarzelf los laat, wordt ze af en toe als schijnheilig of het tegen over gestelde, als een heiligboontje beschreven. Alhoewel Alice dit niet geweldig vindt om te horen, doet het haar mentaal of fysiek totaal niets. Ze weet dat mensen wel eens negatief over haar denken, maar het maakt haar niet uit.

Achter het masker, achter de andere ‘ik’ van Alice, zit een stil en vriendelijk meisje. Een meisje wat niet tegen kritiek kan en hierom vaak werd geplaagd of zelfs gepest. De andere kant van Alice is de kwetsbare kant, de kant die dingen heeft meegemaakt die ze wil vergeten. Die ze uit haar gedachten en herinneringen wilt bannen. Deze kant van Alice ziet haast niemand, ze verbergt het kosten wat kost voor de andere mensen. Ze is in haar jonge levensjaren al genoeg het ‘zwakke’ meisje geweest en dat wil ze niet meer. Af en toe komt deze kant van haar nog opzetten en dan rollen de tranen door een kleine opmerking al over haar zachte wangen heen. Het is een heel kwetsbaar meisje, maar dit verbergt ze voor de buitenwereld. Met een reactie kun je haar kwetsen, maar ze zal dit niet aan je laten zien en enkel je een felle reactie terug geven – om haar werkelijke gevoel te verbergen wat ze op dat moment voelt.

Haar gevoelens uit ze dus enkel in de vorm van felle reacties, druk zijn en lachen. De schoonheid kan snel een glimlach op haar gezicht toveren als het moeilijk is, maar af en toe gaat dat niet. Meestal ontsnapt ze dan aan de situatie, en doet ze de volgende dag weer normaal – of er niets was gebeurt die keer en alsof alles koek en ei is en er geen problemen zijn.
Toch, hoewel Alice af en toe een bitch kan zijn, is ze er altijd voor haar vrienden. Ze kan heel lief zijn, heel zorgzaam en af en toe een waaghals zijn. Ze is ook een meisje dat van nieuwe dingen houdt, uitdagingen. Niets is haar te gek en na een paar glaasjes alcohol doet ze werkelijk alles. Spijt heeft ze in de ochtend wel eens, maar meestal moet ze er alleen om lachen. Ze gaat makkelijk met dingen zoals deze om. Zoenend met een meisje op de foto staan, vindt ze dan ook geen probleem. Bi is ze niet, maar dingen uitproberen vindt ze niet erg en is ze ook niet vies van. Ze leeft immers maar één keer.
Geschiedenis: Dat Alice een makkelijke jeugd heeft gehad, kan je niet zeggen. Haar jeugd was onvoorspelbaar. Alice haar vijf jaar oudere zus werd onverwachts en ongewenst zwanger. Een omgooi in de levens van heel de familie Anderson. Al de aandacht ging naar de oudere zus van Alice en Alice zelf werd buiten gesloten, hoe sterk de band ook was met haar zuster. Alice was te jong voor alles en werd door haar ouders naar haar tante en oom in Rimini gebracht, een klein stadje langs de oostkust van Italië. Haar ouders konden hierdoor de volle aandacht op haar oudere zuster stortten en ze hoefden zich daardoor geen zorgen meer te maken over Alice. Alice maakte dit geheel anders mee en het was een emotionele aanslag op haar. Ze voelde zich buiten gesloten, vergeten en niet gewenst. Haar oudere zus was belangrijker voor haar ouders, dan haarzelf. Haar tante en oom had ze hooguit met Kerstmis gezien, maar meer had ze hun niet gezien en daardoor was dit een grote klap voor Alice. Ze miste haar ouders vreselijk en kon in de eerste maanden alleen maar huilen doordat haar ouders haar hadden ‘verstoten’ en niemand kon haar helpen. Ze was jong en kon ook nergens aan vast houden. Enkel haar kleine knuffeltje waarmee ze dag en nacht was, ze liet hem nooit los. Doordat ze met haar tante en oom niet een hele goede band had en ze hun amper kende, heeft ze haar gevoelens een lange periode niet kunnen uiten en heeft ze die dus opgekropt. Dit is dan ook een groot aandeel waarom Alice niet heel makkelijk over zich zelf wilt praten, ze heeft het immers haast nooit gedaan en weet niet hoe mensen er op reageren als ze dat wel zou doen. Haar tante en oom probeerde het haar zo veel mogelijk naar haar zin te maken, maar Alice was ongelukkig, hoewel ze dit niet liet merken. Ze speelde het ‘perfecte nichtje’ voor haar tante en oom en liet haar zorgen halverwege. Ze is nooit meer terug gekeerd naar haar ouders en heeft amper contact met hun – zelf wilde ze dit. Nadat ze haar zeventiende verjaardag had gevierd, verhuisde ze naar Malibu. Daar kon ze haar eigen leven leidde, maar ze was harder geworden. Niet meer het kwetsbare en ‘zielige’ meisje wat ze voorheen was. Ergens heeft het incident haar goed gedaan, maar het heeft haar ook zo veel pijn gedaan. Ze heeft nog enkele keer contact gehad met haar oudere zus, maar veel is het niet meer. Een goede connectie met haar familie heeft ze dus niet. Het heeft haar mentaal gekwetst, maar er zijn maar heel weinig mensen die dit van haar weten. De meeste verwachten ook niet dat ze zo’n groot en heftig verhaal achter zich heeft liggen, je zou het niet zeggen als je haar in de eerste keer zou zien.
Qua vriendjes heeft Alice er enkele gehad, die maar een paar maanden duurden. Eén relatie heeft iets langer dan een jaar geduurd. Bij de meeste jongens bleef het bij wat geflirt.
Thuissituatie: Alice woont op zichzelf sinds haar zeventiende in Malibu. Ze heeft amper contact met haar ouders en haar oudere zus. Als ze bellen, pakt ze meestal niet op.
Extra: Bij haar tante en oom heeft ze enkele jaren paard gereden, wat ze erg graag deed. Hiermee is ze gestopt doordat ze van haar paard is gevallen en verkeerd is geland - een been gebroken. Sinds dit ongeluk heeft ze aan zichzelf gezworen nooit meer op een paard te zitten, omdat ze denkt dat het haar eigen fout was, terwijl het allemaal sabottage was.

Tessa :

Naam : Christabella Maria Martinez, maar iedereen noemt haar Bella
Leeftijd : 18
Nationaliteit : Spaans
Talenten : Meerdere dansen
Uiterlijk : Bella heeft een licht getinte huid, haar originele haarkleur is donker bruin zoals dat bij de meeste Spaanse mensen het geval is, zelf heeft ze besloten haar, haar rood te verven ze heeft prachtig krullend haar ook al word ze daar zelf nog al eens gek van. Haar ogen hebben een hele aparte kleur bruin. Bella is slank maar heeft wel mooie rondingen, Bella is ook niet al te groot. Ze kan veel kleding hebben met haar lichaam maar ze draagt zelf het liefste makkelijk zittende kleding en niet al te meisjesachtig. (inmiddels weer terug naar bruine haarkleur)

Innerlijk : Bella is een druk en sociaal meisje, ze is vaak vrolijk, lacht graag en zal niet snel boos zijn, maar als ze boos is kan je beter vluchten. Bella stelt zich heel stoer op waardoor mensen vaak denken dat ze erg zelfverzekerd is, maar niets is minder waar ze is erg onzeker zowel over haar uiterlijk als haar dans. Ze is erg hard voor zichzelf en zal nooit snel iets van zichzelf goedkeuren. Ze heeft een luisterend oor waardoor veel mensen vaak dingen aan haar vertellen. Bella houd erg veel van avontuur en gekkigheid, het zal ook nooit saai met haar zijn.
Bella moet niet veel hebben van jongens en vertrouwd zelf al sowieso nooit snel iemand vanwege haar geschiedenis.
Veel mensen denken dat Bella ADHD heeft, door haar drukte, ze heeft zichzelf hier echter nooit op laten testen.
Geschiedenis : Bella is mishandeld door haar vader, toen haar vader eindelijk was weggelopen bij hun begon haar moeder de frustratie op Bella af te richten, ze schold Bella uit met allerlei vreselijke dingen en ze kon ook nooit eens wat goed doen. Bella moest al erg jong volwassen worden omdat ze haar moeder moest verzorgen, haar moeder deed niets meer behalve drinken en haar volschelden.
Thuissituatie : Bella woont nog bij haar moeder.
Extra : Bella is dol op auto’s, motors en surfen. Veel jongens vinden dit heel apart en raar aan haar. Zelf heeft Bella een motor :



Naam : Enrique Emanuel Salvador
Leeftijd : 19
Nationaliteit : Braziliaans
Talenten : Hip hop en acteren
Uiterlijk : Enrique is een redelijk knappe gespierde jongen, zijn ogen hebben een mooie bruine kleur en hij is licht getint, veel meisjes vallen dan ook voor zijn uiterlijk.

Innerlijk : Enrique ziet er altijd stoer uit en veel mensen denken dat hij een kwal is, en een playboy is. Niets is minder waar, Enrique is een goed luisterend oor en erg sociaal hij is vriendelijk tegen iedereen. Zelf wacht hij voor het ene ware meisje, hij hoeft niet de ene na de andere. Enrique houd van grapjes. Hij kookt naast het dansen en acteren heel graag en surft ook graag. Hij is dol op dieren en heeft vaak ook wel een speciale band met ze. Enrique doet veel vrijwilligerswerk, hij helpt vaak bij weeshuizen maar ook vaak bij bejaardentehuizen. Hij is dankbaar voor alles wat hij heeft.
Geschiedenis : Enrique heeft een leuke jeugd gehad, toen hij eenmaal wat ouder was heeft hij al één keer in een film mee gespeeld maar hij wil nog wat meer opgeleid worden voordat hij echt aan groter werk gaat beginnen.
Thuissituatie : woont op zichzelf

Volgorde :

- Alice April Anderson, Lauren
- Enrique Emanuel Salvador, Tessa
- Austin Miller, Lauren
- Christabella Maria Martinez, Tessa

Rooster :

Enrique Emanuel Salvador

Ik kijk naar Alice "je weet dat je me alles kan vertellen toch ? " zeg ik nu met een wat serieus gezicht tegen Alice.

Austin Miller

"Hoezo van school worden gestuurd? En opmerkingen?" zeg ik wat verbaasd. Ik kijk Bella vragend aan.


Christabella Maria Martinez

'' Omdat iemand iets weet waardoor ik er van af gestuurd kan worden en diegene heeft daarmee gedreigd.. het is een grote kans dat ik er afgestuurd word dat mijn vader hier op school zit '' zeg ik dan.
Nu kijk ik weer op naar Austin '' valt het je dan echt niet op ? Ik word door bijna iedereen en dan voornamelijk Alice uitgescholden als een aanstellerige sl*t.. jij hebt een aantal dagen geleden ook niet te zacht laten merken dat je dacht dat ik een sl*t was en iedereen op school kijkt me maar na ik ben te lelijk en te dik, en die verdomde littekens.. '' zeg ik dan.
'' En ach waarom doe ik toch deze moeite, iedereen vind me toch een aanstelster en waarom boeit het jou eigenlijk ? Niemand heeft me ooit gemogen en dat zal ook nooit gebeuren ook. En ik kan me beter thuis uit laten schelden door mijn stom dronken moeder als ze tenminste nog leeft.. daar wist ik tenminste nog hoe ik mijn masker op moest houden '' zeg ik dan.
Ik grijp mijn koffer stevig vast en wil langs Austin lopen, hij grijpt me vast.. ik probeer me verwoed los te krijgen.. er lopen opnieuw tranen over mijn wangen.
Ik durf Austin niet aan te kijken, ik doe alles om de andere kant op te kijken en mezelf los te krijgen.


Alice April Anderson

Ik kijk naar Enrique op en knik even kort. "Ja dat weet ik." mompel ik. Op dat moment gaat de bel. We zouden nu ons extra gekozen talent mogen beoefenen. We gaan staan en ruimen op. We lopen de kantine uit. "Nou, wens me succes met hiphop." zeg ik half lachend. Ik sla mijn armen om Enrique, ga op mijn tippen staan en geef hem een kus.


Enrique Emanuel Salvador

Ik lach zachtjes '' het moet vast wel goed komen '' zeg ik dan met een knipoog en neem dan echt afscheid van Alice.
Alice had gezegd dat ik op zeker zou moeten gaan zingen, dus ik had haar advies maar opgevolgd omdat ik geen enkel idee had wat ik anders moest doen.
Ik ga op weg naar het zinglokaal.


Austin Miller

"Het spijt me daarvan, Bella. Ik was toen mezelf niet. Je weet dat ik van Emma houd." zeg ik zacht. "Hield, bedoel ik. En als je haar gaat beledigen, nou dan beledig je mij en dat pak ik niet. Het spijt me." Ik pak Bella haar arm met twee handen vast. "En je zou eens een gesprek moeten proberen hebben met Alice. Ze is vast en zeker niet meer boos nu. Ik kan me wel voorstellen in haar plaats hoe ze zich zou voelen als je hoort dat je vriend vreemd is gegaan, maar dat uiteindelijk allemaal gelogen was door Emma... In ieder geval, probeer eens met haar te praten." Ik leg een vinger onder Bella haar kin en draai haar hoofd naar mij toe. Ik zet mijn scheve glimlach op.


Christabella Maria Martinez

Ik probeer wat met mijn ogen weg te kijken '' ik.. ik weet niet of ze dat wel zou willen.. '' piep ik dan bijna.
'' En ik.. ik heb me al afgemeld van school.. ik wil geen heel drama hier op school word als diegene naar de directrice toe stapt '' zeg ik dan.
Ik bedacht me wel dat ik het dansen zo erg zou missen, in Spanje zou ik niets meer met dansen kunnen doen.. ik zou dan waarschijnlijk een baan moeten gaan zoeken als serveerster of iets dergelijks.
'' Ik had zo gehoopt dat als ik hier heen zou komen dat het beter zou gaan omdat ik het gene kon doen waar ik het meest van houd dansen.. en dat ik beter mijn masker op zou kunnen houden tegen alles omdat het toch allemaal vreemden zouden zijn.. maar in plaats daarvan ben ik mensen gaan vertrouwen en is het fout gelopen.. en nu kan ik mijn masker niet meer opzetten waardoor ik een of ander huilend watje ben geworden.. ik heb het zelf ook gewoon verkl**t '' zeg ik dan, er lopen weer een paar tranen over mijn wangen.
'' En ik wou dat ik dit nooit gedaan had ! '' schreeuw ik nu kwaad terwijl ik naar de littekens op mijn arm wijs, ik sla op mijn eigen arm en ga op de traptree zitten terwijl ik mijn hoofd in mijn handen leg '' dan zou ik nu nooit zo aangekeken worden '' kan ik alleen maar woedend over mezelf roepen.. boos op mezelf dat ik het ooit zover had laten komen.
'' En hoe kon ik ooit denken dat ik geaccepteerd zou worden op deze school met mijn lelijke vette lichaam ! '' ik barst nu nog harder in huilen uit.
Ik kijk nu op, ik kon Austin niet eens goed meer zien door de tranen in mijn ogen '' sorry Austin, sorry voor alles wat je hebt moeten horen nu net en die verhalen die ik je heb verteld.. ik wil je er niet mee lastigvallen.. niemand hier '' zeg ik dan terwijl ik weer opsta om opnieuw mijn koffer te pakken.


Alice April Anderson

Ik doe mijn haar gauw in een staart nog en loop het lokaal binnen. De docent staat er al klaar. Ik ga wat op mijn eentje opwarmen.
"Goeiemiddag dames en heren." begint de docent plots. Ik stop met opwarmen en draai mij naar hem om. "We zullen vandaag een kleine initiatieles doen om hiphop wat te introduceren. Een kort dansje van gemiddeld niveau om jullie zo ermee kennis te laten maken."
Hij start de muziek en doet het dansje is voor. Het zag er nog best te doen uit en nog tamelijk leuk zelfs.


Enrique Emanuel Salvador

De docent komt binnen en heet ons welkom, hij legt uit wat we hier de komende tijd gaan doen.
Er worden wat bladeren met liedjes uitgedeeld en stemoefeningen die we moeten gaan doen.
We beginnen allereerst met de stemoefeningen, ik voelde me een beetje ongemakelijk omdat iedereen best goed kon zingen en ik nou niet echt een zangtalent was.


Austin Miller

Ik schop Bella haar koffer wat aan de kant, zodat ze hem niet kan pakken. Ze duikt wat in elkaar. "Ik ga je heus niks aan doen." mompel ik.
"Maar voor die littekens bestaat een goed zalfje, heb ik vroeger ook nog gebruikt voor de littekens en ze zijn allemaal weg nu. Daarnaast ben je helemaal niet lelijk of vet. Durf dat nooit meer te zeggen, Bells. Je hebt een prachtig lichaam, die meiden kunnen beter een voorbeeld aan je nemen." Ik kijk Bella diep in haar ogen aan.
"En Alice zal wel bijgedraaid zijn, let niet te veel op haar. Je weet wat ze van zulke mensen zeggen: Een grote mond, maar een klein hartje." Bella wendt haar gezicht wat af. Ik leg opnieuw mijn vinger onder haar kin zodat ze mij moet aankijken. "Maar blijf, alsjeblieft." zeg ik zacht terwijl ik haar diep in haar ogen aankijk.


Christabella Maria Martinez

Ik kijk met grote verbaasde ogen in de ogen van Austin.
Even wist ik niet wat ik moest doen of zeggen '' w..wil je echt dat ik blijf ? '' vraag ik dan verbaasd aan Austin.
Hij knikt wat voorzichtig.
'' Ik weet alleen niet of school het nu nog accepteert als ik een bericht geef dat ik toch blijf '' zeg ik dan voorzichtig.
Dit keer is het Austin zijn beurt om verbaasd te kijken '' je blijft ?! '' zegt hij dan.
Dit keer knik ik voorzichtig.


Alice April Anderson

Op een bepaald stukje moeten er twee meisjes gelift worden. "De fijnsten en kleinsten, laat ons eens zien." zegt de docent en kijkt in het rond. "Dat meisje met de blonde krullen daar." zegt de docent terwijl hij naar mij wijst. Ik zet een stap naar voren. "En dat meisje daar met het bruine korte haar." Het meisje komt naast mij staan. Dan worden er nog twee sterke jongens uitgehaald en de docent toont wat de bedoeling is. Ik ga bij een jongen staan die zo'n twee meter is. Ik kijk naar omhoog en glimlach even. Hij lift mij op en ik houd mijn evenwicht. "Perfect!" roept de docent enthousiast als ik weer op de grond sta.


Enrique Emanuel Salvador

Uiteindelijk moeten we allemaal een klein stukje zingen.
Als ik mijn stukje heb gezongen zegt de docent '' helemaal goed, heb je al ervaring met zingen ? ''
Ik schud mijn hoofd '' nee ik zing vaak alleen even als er een leuk nummer op de radio is '' zeg ik dan.
Wat mensen kijken me aan, sommige kwaad, sommige helemaal enthousiast en blij.


Austin Miller

Ik vlieg Bella om de nek. "Durf niet meer weg te gaan, jij." fluister ik in haar oor. Dan laat ik haar los en kijk haar met een glimlach aan. "Ga nu maar uitpakken en dan regelen we gauw bij de directrice dat je kan blijven. En misschien ook best vermelden dat je vader hier werkt zonder dat je het wist voordat iemand anders het zegt." Het laatste mompel ik meer. Ik pak Bella haar koffer met gemak op en loop de trap op met Bella achter mij aan. Ik zet de koffer in haar kamer neer. "Wie is trouwens die 'iemand' die je zit te bedreigen?" vraag ik en kijk naar Bella op.


Christabella Maria Martinez

Ik kijk heel even wat ongemakkelijk naar de grond, ik had zo gehoopt dat hij dat onderwerp zou laten rusten.
Ik schud mijn hoofd '' dat is niet zo belangrijk.. diegene laat me nu verder met rust.. ik was alleen bang dat er nog wat woorden over mij gesproken zouden gaan worden '' zeg ik dan om het maar wat af te wimpelen.
Ik open mijn koffer die ik met behoorlijk wat moeite dicht had gekregen met alle nieuw gekochte kleding van hier.
Ik hang intussen wat kleding terug op in mijn kast.


Alice April Anderson

We gaan weer een stukje verder met de dans.
Uiteindelijk gaat de bel weer, ik loop naar de kleedkamer en kleed mij daar om. Ik haal mijn haar uit de staart en laat het los hangen. Ik loop naar buiten en ga op zoek naar het zanglokaal.


Enrique Emanuel Salvador

Als ik het lokaal uitloop zie ik Alice staan, ik geef haar een kus op haar wang en sla mijn arm om haar heen.
"Hoe was het dansen ?" Vraag ik dan met een glimlach aan haar.
Alice geeft antwoord.
Uiteindelijk stop ik even met Alice met het verder lopen " ik zag dat Engels uit viel... Duss heb ik geregeld dat we vanavond samen gezellig lekker uit eten gaan.. Als je dat tenminste leuk vind ?" Zeg ik dan met een glimlach tegen Alice.


Austin Miller

"Zeg nou gewoon wie het is. Niet rond de pot draaien, Bells." zeg ik terwijl ik een wenkbrauw optrek. Ze wilt iets pakken uit haar koffer, maar ik versper haar de weg. "Geef antwoord, eerlijk."


Christabella Maria Martinez

Ik zucht eventjes en ga zitten "beloof je niet boos te worden ?" Vraag ik dan aan Austin.
Hij knikt, ik kijk even naar mijn handen "het was.. Emma.. Weet je nog die dag dat ik mijn.. Mijn vader zag en dat zij met me kwam 'praten' continu " zeg ik dan, ik hou even een pauze "zij is degene die mij toen had gedwongen te zeggen dat het niet mijn vader was en dat ik het had verbeeld, ik moest doen alsof ik vrienden met haar was, en ik mocht nooit meer zo doen omdat ik dan teveel jou aandacht trok en het haar dan van haar plannetje af hield.. Ze dreigde toen naar de directrice toe te stappen.. " zeg ik dan al mijn woorden zorgvuldig kiezen.
"Die avond toen ze hier bleef logeren met dat gebeuren van zogenaamd tussen Enrique en mij stond ze ook al tussen de kleding van Enrique te snuffelen " zeg ik dan twijfelend.
Ik kijk op naar Austin, bang dat hij toch weer boos zou gaan worden of zou denken dat ik zou liegen.
Maar tot mijn verbazing blijft hij kalm en kijkt me aan alsof nu alle puzzelstukjes op hun plaats vielen.
Voor de zekerheid vraag ik maar " gaat het wel ? " aan hem.


Alice April Anderson

"Het dansen ging echt geweldig." had ik Enrique geantwoord.
"Hmm, daar moet ik toch wel even over nadenken." giechel ik. Hij geeft mij een por in mijn buik. "Ja, tuurlijk vind ik dat een leuk idee." zeg ik met een glimlach.


Enrique Emanuel Salvador

"Mooi" antwoord ik dan met een glimlach.
"Ik heb over een uurtje ongeveer afgesproken " zeg ik dan, we lopen alvast weer verder richting de villa.


Austin Miller

"Zo zit dat dus." mompel ik. Binnen in mij begint de woede jegens Emma weer op te borrelen. Ik bal mijn handen tot twee vuisten. "Hoe durft ze..." Ik wend mijn hoofd van Bella af en kijk door het raam naar buiten.

Christabella Maria Martinez

Ik zie dat Austin zijn handen tot vuisten vouwt.
Ik ga staan en leg mijn hand op zijn arm "sorry.." Zeg ik dan " ik snap ook niet waarom ze dat allemaal deed.. " zeg ik dan.
"En misschien dat je hier nu niet op zit te wachten, maar je verdient zo veel beter en er zijn vast andere leuke meiden... Je bent echt een leuke en lieve jongen.. Het moet vast wel goedkomen " zeg ik dan wat verlegen met een kleine glimlach.
Ik had nooit iemand hoeven troosten omdat ik geen vrienden had dus ik wist niet hoe het moest "sorry ik weet niet echt hoe ik je moet troosten of wat dan ook, ik ben er denk ik best slecht in" zeg ik dan zachtjes als ik naar mijn voeten kijk.
Ik haal even mijn hand van de arm van Austin af.

Alice April Anderson

Plots stop ik. "We zijn vergeten om te informeren over die poster die ik gezien heb!" zeg ik dan. Ik kijk Enrique aan. "We zullen daar morgen voor dat de lessen beginnen eens naar informeren." zegt Enrique met een glimlach. Ik kijk hem even met een pruillip aan. "Nou oke dan." mompel ik en druk mij weer tegen Enrique aan.

Enrique Emanuel Salvador

Ik lach eventjes om Alice en druk haar dan wat steviger tegen me aan.
We lopen weer verder naar de villa, ik had voor de rest van de dag Bella en Austin eigenlijk niet meer gezien.. Waar zouden die zijn ?

Austin Miller

Ik haal mijn schouders op en kijk Bella aan. "Ik hoef geen meid meer. Lang leve het single bestaan." zeg ik met een glimlach. Ik ontspan mijn handen terug en kijk weer naar buiten. Het had geen zin om me druk te maken om die trut van een Emma...

Christabella Maria Martinez

Ik draai me weer even om naar mijn koffer om er nog wat kleding uit te pakken en dit op te hangen.
"Zoiets had ik mezelf ook beloofd" mompel ik dan onhoorbaar.
Opeens komt het enigste nette jurkje voorbij die ik ooit had, degen die ik aan had met het gemaskerde bal van deze school.
Austin kijkt me even raar aan "waarom lach je ? " vraagt hij dan wat verbaasd.
"Ik moest even aan de avond denken van het gemaskerde bal toen ik dit droeg" zeg ik dan terwijl ik met een kleine glimlach naar de jurk kijk.

Alice April Anderson

Uiteindelijk komen we aan bij de villa, ik open de deur en we lopen naar binnen. "Moet jij ook wat te drinken hebben?" vraag ik dan aan Enrique. Hij knikt. Ik loop naar de keuken en vul daar twee glazen. Enrique komt ook de keuken binnengelopen. Hij wilt het glas van mij pakken maar ik trek het weg en stop het achter me. "Als ik een kusje krijg, krijg jij je drinken." giechel ik en zet enkele stappen naar achter.

Enrique Emanuel Salvador

Ik begin te lachen "goh dat vind ik wel een hele vervelende opdracht hoor " zeg ik dan met een glimlach.
Ik loop naar Alice toe en sla mijn armen om haar heen, vervolgens geef ik haar een kus.
Uiteindelijk kijk ik haar weer aan "heb ik voldaan aan de opdracht mevrouw ? " zeg ik dan wat lachend.

Austin Miller

Ik herken de jurk maar al te goed. "Dan ben jij het meisje die drank op me heeft gemorst?" zeg ik al lachend. Ik loop wat dichter naar Bella toe en bekijk de jurk van dichterbij.

Christabella Maria Martinez

Ik begin te lachen en al snel kleuren mijn wangen weer rood "ik ben bang van wel, ik ben ook zo'n ongelofelijke kluns" zeg ik dan wat zacht lachend nog terwijl ik mijn hoofd wat schud.
"Als je een nieuw shirt nodig hebt moet je het wel zeggen hè" zeg ik dan nog met een kleine glimlach.
Die stomme rode kleur op mijn wangen wou maar weer eens niet weg gaan, ooh wat had ik daar toch een hekel aan.
Ik probeer het wat te verbergen door mijn ogen op de jurk te richten waardoor wat los gevallen krulletjes van uit mijn knot voor mijn wang komen te hangen.

Alice April Anderson

"Nee mijnheer. Het spijt me maar dat volstaat niet voor mij." zeg ik serieus en kijk geschokt.

Enrique Emanuel Salvador

Ik lach wat "zeg u bent wel veeleisend mevrouw " zeg ik dan.
Ik buig opnieuw naar voren, ik druk voorzichtig wat kusjes in de nek van Alice, ik ga naar boven richting haar wang en kus haar uiteindelijk op haar lippen.
"Zo beter dan mevrouw ?" Zeg ik dan met een glimlach.

Austin Miller

"Ik moet geen nieuw shirt." zeg ik al lachend. "Ik vond het wel best grappig. Alleen moest ik van een docent terug gaan verwisselen thuis omdat ze er niet mee konden lachen dat ik in bloot bovenlijf rond liep. Ik vond het wel chill om zo te lopen."

Christabella Maria Martinez

Ik begin nu ook weer wat meer te lachen, er loopt even een traan over mijn wang van het lachen "ahh arme jij, moest je helemaal heen en weer lopen alleen omdat ik zo'n kluns ben" zeg ik dan nog wat zachtjes lachend.
Ik hang de jurk intussen even op en leg het masker even op mijn bureau.. Dat was echt de enigste avond in mijn leven dat ik me een soort van een beetje mooi had gevoeld.

Alice April Anderson

"Ik zal u helaas moeten teleurstellen en bekennen dat dit nog helemaal niet genoeg is." zeg ik nog steeds serieus. Ik grijns even kort naar Enrique.

Enrique Emanuel Salvador

Ik begin te lachen "nou nou mevrouw, eer dat u het genoeg vind lig ik half uitgedroogd op de grond " zeg ik dan met een grote glimlach.
Ik pak de twee glazen achter de rug om van Alice en zet ze op het aanrecht, dan begin ik haar te kietelen "nou mevrouw ik denk dat ik u zo maar moet dwingen om mijn drinken te geven" zeg ik dan zacht lachend terwijl ik door blijf kietelen.

Austin Miller

Bella komt terug bij me staan. "Ja, allemaal jou schuld!" zeg ik op een zielige toon met een pruillip. Ik kijk haar zielig aan en begin dan te grijnzen.

Christabella Maria Martinez

Ik moet even lachen om Austin "sorry" zeg ik dan met mijn aller zieligste gezicht.
"Hoe kan ik het ooit goed maken ?" Zeg ik dan dramatisch er achteraan.

Alice April Anderson

"Nooit!" zeg ik al lachend en laat me vallen op de grond door het lachen. "Stop stop stop!" roep ik nog steeds lachend. Enkele tranen door het lachen rollen over mijn gezicht. Ik begin hard tegen te spartelen.

Enrique Emanuel Salvador

"Ik stop pas met kietelen als u er in toegeeft dat u mijn drinken geeft" zeg ik dan met een glimlach.
Ik blijf door kietelen.

Austin Miller

"Niet." zeg ik op serieuze toon en trek mijn neus op. Ik wend mijn hoofd wat naar boven en schouders strak naar achter.

Christabella Maria Martinez

Ik doe net alsof ik moet huilen "maar.. Maar het spijt me zo erg" zeg ik dan op heen heel zielig zacht toontje.
"Zeg maar hoe ik het goed kan maken, het maakt niet uit wat ook al moet ik in een of ander dierenpak door de stad heen lopen" zeg ik dan smekend.

Alice April Anderson

"Never!" giechel ik. Plots geef ik Enrique door het kietelen en harde schop in zijn ribben. "Enrique!" roep ik uit, hij stopt meteen met kietelen. "Sorry sorry sorry! Gaat het?" zeg ik en kom wat overeind. Ik ga naast hem gehurkt zitten terwijl ik zijn hand vast pak.

Enrique Emanuel Salvador

Als ik Alice haar gezicht zie begin ik keihard te lachen "ik heb helemaal nergens last van, je gezicht was echt geweldig" zeg ik dan nog al lachend.
Alice geeft me even een stomp "nou Enrique je liet me schrikken" zegt ze dan wat lichtjes lachend terwijl ze overeind gaat staan.
Ik ga ook staan en sla mijn armen stevig om Alice heen "Ah sorry het spijt me" zeg ik dan, ik geef een kus op haar voorhoofd.

Austin Miller

Ik draai mijn hoofd meteen in de richting van Bella bij het woord dierenpak. "Dat doe je. In een dierenpak." grijns ik. "Anders kan ik je het niet vergeven." zeg ik serieus.

Christabella Maria Martinez

"Oké afgesproken, als jij dan een dierenpark zoekt waarin ik rond moet lopen.. Dan doe ik dat, deal ?" Zeg ik dan terwijl ik mijn hand uitdagend naar Austin uitsteek.

Alice April Anderson

Ik druk mijn gezicht tegen Enrique zijn borstkas. "Dat was niet lief." mompel ik. Ik kijk naar hem op met een beteuterd gezicht. "Ik vind jou niet meer lief." zeg ik dan op een droevige toon.

Enrique Emanuel Salvador

Ik druk Alice wat steviger tegen me aan, en geef haar nog een kus op haar voorhoofd.
"Ik zal beloven het nooit meer te doen" zeg ik dan wat zachtjes lachend.
Ik kijk even naar de tijd " ik ga nog even snel onder de douche en me omkleden voor zometeen " zeg ik dan met een knipoog tegen haar.
Ik geef nog een kus op Alice jaar voorhoofd en loop dan naar boven toe om daar onder de douche te stappen, ik steek alvast het cadeautje dat ik intussen voor Alice had gekocht in mijn kleding die ik aan zou trekken zodat ik het niet zou vergeten.

Austin Miller

"Ik heb nog een kippenonesie liggen." grijns ik. Ik schud Bella de hand. "Ik zal hem is meteen gaan halen." Ik loop naar mijn kamer en zoek daar in mijn kledingkast. Ik haal er mijn onesie uit en loop terug naar Bella haar kamer. "Hier!" grijns ik en steek het uit naar haar.